Profilaktyka walki z uzależnieniem od internetu wśród dzieci

Siecioholizm – to zaburzenie, uzależnienie tak samo niebezpieczne i wyniszczające jak narkomania, czy alkoholizm.

Objawy uzależnienia od komputera według dr n. med. Bohdana T. Woronowicza:

• nieustanne przesiadywanie przed komputerem,

• widoczne odseparowanie się od reszty rówieśników,

• zainteresowania skupiają się wokół grania,

• jest ono nadpobudliwe,

• szybko staje się rozdrażnione, kiedy nie może grać lub korzystać z komputera,

• ma problem z zasypianiem, koncentracją, zaburzeniami lękowymi,

• zaniedbuje obowiązki w szkole i w domu,

• wydaje znaczne sumy pieniędzy na opłaty gier online lub używanie różnych portali.

Sposoby zapobiegania uzależnieniu dziecka od komputera, czy Internetu.

Krok 1.

Obowiązkowa kontrola czasu dziecka  - oznacza to, że każde dziecko powinno przebywać w sieci nie dłużej niż około jednej godziny.

Krok 2.

Wyjaśnij dziecku do czego powinien być używany komputer. Komputer powinien służyć do rysowania, uczenia się, czytania, czy znajdowania informacji do zadania domowego. Nauczmy nasze dziecko nie tylko zabawy online, ale także nauki.

Krok 3.

Naucz dziecko nauki przez zabawę za pomocą komputera. Jak dowodzą badacze z Instytutu Kontroli i Przeciwdziałania Chorób, używanie komputera w celach edukacyjnych może mieć bardzo pozytywny wpływ na dziecko.

Krok 4.

Rozmawiaj z dzieckiem, edukuj je. Podczas rozmowy możesz dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy o swoim dziecku, co robi w sieci, z kim rozmawia, dlaczego przesiaduje przed komputerem tyle czasu i w co gra. To pozwoli dokładnie ocenić, czy może ono być zagrożone siecioholizmem, czy nie.

Krok 5.

Blokuj strony zagrażające dziecku. Cotygodniowe filtrowanie archiwum przeglądarki internetowej dziecka jest idealnym rozwiązaniem profilaktycznym.

Program profilaktyczny – komputer, Internet, gry – nauka i zabawa.

Proces uzależnienia od Internetu przebiega w trzech fazach:

• I faza – zaangażowanie

• II faza – zastępowanie

• III faza – ucieczka

Dane z badań nad polskimi młodymi użytkownikami internetu wykazują, że zdecydowana większość – 70% internautów w wieku od 7 – 14 lat korzysta z możliwości grania on – line. Ta grupa wiekowa gra najczęściej, drugą w kolejności jest młodzież  od 15 – 24 lat. Niemal co drugie dziecko (45%) korzysta z Internetu codziennie lub prawie codziennie.

Od internetu, czy  telefonu uzależnić może się każdy, jednak pewne sytuacje wydają się temu sprzyjać. Badania wykazują, że na uzależnienie bardziej są podatne osoby o następujących cechach:  introwertyczne (a więc mało towarzyskie), lubią spędzać czas w domu samotnie w niewielkim gronie sprawdzonych przyjaciół, neurotyczne (czyli mające tendencję do przeżywania negatywnych emocji): lęku, żalu, smutku, poczucia krzywdy, nadwrażliwe, nieśmiałe, o niskiej samoocenie, braku wiary w siebie ,o niskich kompetencjach społecznych takich, które nie umieją odnaleźć się w grupie , mają kłopoty z nawiązywaniem rozmowy, cierpiące z powodu wykluczenia przez rówieśników, samotne. Dla osób tych Internet i komputer stanowi pułapkę – chcąc uwolnić się od swoich lęków, smutku, niedowartościowania, uciekają w Internet, który jest pozornie bezpieczny. Osoby takie coraz bardziej odsuwają się od realnego świata, rzadziej komunikują się z innymi w świecie realnym, w efekcie czego ich kompetencje społeczne stale się zmniejszają.

Rodzice, którym wydaje się, że skoro w domu nie ma komputera, to dziecku nie grożą związane z nim niebezpieczeństwa, mylą się. Coraz łatwiej jest bowiem znaleźć kafejkę internetową, czy korzystać z Internetu w szkole, pracowni komputerowej bądź u kolegi, gdzie dziecko może robić praktycznie wszystko, co chce. Dlatego tak ważne wydaje się nam monitorowanie występowania nawet nielicznych symptomów uzależnienia i reagowanie w taki sposób, jaki w środowisku szkolnym jest możliwy. Istotne wydaje się wykorzystanie każdej okazji, by zachęcać dzieci do życia w rzeczywistości. Służą temu różne kampanie; jedną z nich jest „Wyloguj się z życia”. Należy się starać, aby takie akcje były powszechnie dostępne, one bowiem mogą wspierać dorosłych w wypełnianiu roli wychowawczej wobec dzieci i młodzieży.

Opracowała:  Ewa Borkowska