Integracja w naszej szkole

Szkolne Dni Integracji organizowane od kilku lat w naszej szkole w ostatnich dniach listopada i pierwszych dniach grudnia, to dni, w których pragniemy przybliżyć całej społeczności szkolnej ideę integracji uczniów niepełnosprawnych z otaczającym ich środowiskiem społecznym.

W naszej szkole od wielu lat obok klas ogólnodostępnych funkcjonują klasy specjalne, w których uczą się dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Szkoła Podstawowa nr 2 to placówka, w której uczniowie od dawna osiągają wspaniałe, wysokie wyniki na Sprawdzianach Szóstoklasistów, są wyróżniani w różnego rodzaju olimpiadach, konkursach. Szkoła stwarza odpowiednie warunki do nauki nie tylko dla uczniów zdolnych, zdrowych, ale i dla uczniów o specyficznych potrzebach edukacyjnych. Dzięki temu, że w szkole są klasy specjalne, dzieci niepełnosprawne intelektualnie mogą uczyć się, mieszkając w domu rodzinnym, z najbliższymi. Mają szansę rozwijać się, dorastać w naturalnym środowisku, mając obok siebie rodziców, rodzeństwo, sąsiadów, rówieśników z podwórka. Są w swoim domu rodzinnym, w swoim mieście. W klasach specjalnych dzieci zdobywają niezbędną wiedzę i umiejętności na miarę swoich potrzeb i możliwości. Nauczyciele pracujący w klasach specjalnych przygotowują dla swoich podopiecznych Indywidualne Programy Edukacyjno Terapeutyczne, zawierające zalecenia, wskazówki do pracy, metody, formy, zasady, treści dostosowane do indywidualnych potrzeb każdego ucznia. Dzięki temu, że częścią społeczności uczniowskiej są dzieci dotknięte niepełnosprawnością nasi zdrowi uczniowie mają szansę poznać możliwości, umiejętności, zainteresowania, potrzeby swoich niepełnosprawnych kolegów. Dbając o edukację i wychowanie dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych w szkole masowej, uświadamiamy ludziom zdrowym, że niepełnosprawni uczniowie nie są gorsi od innych, że należy ich przyjąć do grona szkolnego z całym bagażem ich inności spowodowanej niepełnosprawnością, że należy w nich widzieć pełnoprawnych uczniów, godnych szacunku, zainteresowania .Do tej pory jeszcze w naszym społeczeństwie często osoby niepełnosprawne, nie mieszczące się w przyjętym potocznie pojęciu normalności, różniące się od otoczenia wyglądem, czasami ubiorem, zachowaniem postrzegane są jako te, które zasługują na litość. Ludzie odbiegający od przyjętych standardów z jednej strony spotykają się z odrzuceniem, niechęcią, zaś z drugiej strony mówi się, ze niepełnosprawni korzystają z wielu ulg i przywilejów, otoczeni są specyficzną opieką, uważani za słabszych, za niepełnowartościowych. Fakt niepełnosprawności nie powoduje jeszcze zmian w osobowości człowieka. Zmiany te przynosi dopiero degradacja, izolująca reakcja społeczeństwa. W jej wyniku osoba niepełnosprawna odkrywa fakt swojej odmienności, zaczyna zachowywać się zgodnie z oczekiwaniami, przyjmuje rolę słabszego, gorszego. Jeśli na każdym kroku będzie się pomniejszać jej wartość, ograniczać w stosunku do niej wymagania, traktować „z góry” straci ona szansę na autentyczny rozwój swojej osobowości. Uczniowie niepełnosprawni mają prawo do tego, aby czuć się pełnoprawnymi członkami społeczeństwa, a nie tylko tymi, którzy wymagają opieki.

Dzięki temu, że w naszej szkole funkcjonują klasy dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, dzięki naszym działaniom na rzecz integracji mamy możliwość kształtowania w uczniach naszej szkoły wrażliwości, wyrabiania odruchów niesienia pomocy, gotowości do przyjmowania niepełnosprawnych w sposób partnerski.

Uczestnictwo zdrowych i niepełnosprawnych dzieci w integracyjnych zajęciach plastycznych, sportowych, odbywających się u nas często, również podczas Szkolnych Dni Integracji dają szansę na nawiązanie przez dzieci pozytywnych relacji rówieśniczych, na wzajemne poznanie się. Działania integracyjne w naszej szkole są szansą na obalanie stereotypów krzywdzących środowisko niepełnosprawnych. Stwarzając dobre warunki do nauki, wychowania dla wszystkich dzieci dyrekcja, kadra pedagogiczna, inni pracownicy i rodzice starają się wcielić w czyn słowa naszego wielkiego Polaka Jana Pawła II, który mówił, że „Trzeba dowieść czynem, że osoba upośledzona jest podmiotem w pełni ludzkim, posiadającym pełne i nienaruszalne prawa, że należy jej ułatwić udział w życiu społecznym, udostępnić każdy wymiar tego życia, że miarą wartości społeczeństwa jest szacunek jaki okazuje najsłabszym swym członkom”.

Barbara Kluczyńska